Pinaiyak Ako ng Isang Babae…

Last night, umuwi si mommy at tumabi sa akin habang ako’y natutulog, nong una hindi ko siya pinapansin dahil sa sobrang inaantok at pagod ako. Hanggang sa tumayo ako at umihii at bumalik sa kinahihigaan. Maya maya pa ay tinanong ako ng mommy ko kung anong oras na, ang sabi ko ay 4:25pm. Saka ko narealize na mommy ko na pala talaga ang katabi ko.

 

Yinakap ko siya ng mahigpit na mahigpit hanggang sa napaiyak na lang ako. Lumukso ang lahat ng dugo ko sa katawan na gustong kumawala sa kanilang kinalalagyan kasabay ang pagsabog ng aking matinding pagkasabik at kalungkutan.

 

“Sobrang miss na miss na kita mommy.” Yun lang ang tangi kong nasabi dahil sa patuloy kong paghagulgul. Madami akong gustong sabihin sa kanya katulad ng paghihirap ko sa pagtataguyod ng aming pamilya maging ang paghawak sa buong issue ng aming mga kamag-anak. Her embrace gave me what I’ve been looking for almost a year, I really found that comfort and security in her embrace. Iyon ay dahil simula nong umalis siya ay I’ve been making all the important decision in our house and our entire clan, (panganay kasi si mommy) in short ako na rin talaga ang pumalit sa kanya at nagpasan ng buong burden.

 

I found myself in that situation in desperate need of a mother who can protect me and hold me tight. The scene was perfectly dramatic until my mind started to say – I’m only dreaming and I must let go. Kasabay nito ay unti unting naglaho si mommy, hinigpitan ko ang aking yakap pero unti unti na din akong tumataas.

 

Gumising akong umiiyak, naiwan lahat ng longing sa aking damdamin at aminado akong nahihirapan akong ito ay bitawan. Oo nga no, I’m growing up now and I must not miss every single part of life. At kung may gusto akong balikan, that is to sleep in my mother’s arms again where I found that same security and love. I miss you mom. T.T