Isa ko sa mga kabataang nangarap magsulat
at makapag-express ng sarili sa pamamagitan ng pagboblog.
Kasi naman, blogging ang isa sa mga unang pinagawa sakin
sa aming department sa opis. I boblog ko ang mga articles na
nagmula sa kanilang weekly o monthly magazine issues.
Pinagawa ako ng sariling account sa wordpress at ayun,
na-engganyo akong gumawa ng personal blog.
Una kong ginawa ay nagsulat ako ng nagsulat. Umabot sa apat ang entries ko. Pero nilangaw. Walang nangyari. Sinubukan kong magblog-hopping. Eto ang bumuyanyang sa akin:
1. Nainggit ako sa mga blog na kayraming tao ang bumibisita. Partikular sa comment section.
2. Mga pictures nila, kung paano sila hangaan ng mga readers at kapwa bloggers.
3. Ang pagiging unique, kakaiba, katangi-tangi.
4. Magkakaibigan na bloggers, magkakarelasyon, at iba iba pa.
Naisipan kong ayusin at baguhin ang blog ko. Nilagyan ko ito ng kulay.
Ipinaskil ko ang mga litrato ko na sa pagbabasakali na
makuha ko ang loob ng mga tao.
Ipinaskil ko ang mga contacts ko, bahay, cellphone, mga impormasyon tungkol sa akin.
Kinaibigan ko LAHAT.
Pinagkatiwalaan ko LAHAT.
…
INENTERTAIN ko LAHAT.
Sa simula ay natutuwa ako. Nag-eenjoy. Kung baga, unti-unti na akong nagkakapangalan sa mundo ng blog.
Di ko namalayan, NASIRA ko na ang bakod ng aking buhay.
PINAPASOK ko silang lahat.
Nakapagtipon ako ng sari-saring problema. Problemang ni hindi
maibahagi sa kanila, sa kanya, o kanino pa man.
Di ko na alam kung paano ko itatayo uli ang aking PADER.
Paano ko ito gagawin?
Pwede pa ba?
Mabuti na lang may isang taong nagmagandang loob na pasukin ang aking buhay.
Una naming binuo ang pagtitiwala sa isa’t isa. Siya ang naging sandalan ko
sa mga problema ko. At ease ako sa kanya kaya LAHAT nasasabi ko sa kanya.
Ginawa ko syang kuya kasi naman, nakikita ko sa kanya ang pagkukulang o ang mga
hindi ko nakikita sa aking tunay na kuya. Pinayuhan nya ako tungkol sa mga
napakabigat kong problema.
Tinamaan ako at Nagising ako sa mga katagang binitiwan nya sa akin.
– ” Alam mo ang tama at mali. Pero bakit ginagawa mo pa rin?”
– ” Maganda ang pamilya mo, maganda ang buhay mo, kaya wag mong sirain ang buhay mo”
– ” Maniwala ka sa sarili mo na kaya mo, at hindi kailanman magiging huli ang pagbabago”
– ” Lagi kang magpray kay Papa God”
…
…
…
Posted by machongbutiki 
Machong Butiki 